زُحَل یا کِیوان، پس از مشتری، دومین سیارهٔ بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره دور از خورشید است.
زحل یک گلوله گازی غول‌پیکر است که با وجود حجم زیادش تنها ۹۵ برابر زمین جرم دارد.
چگالی این سیاره حدود یک‌هشتم زمین و کمتر از آب است.
یک روز کامل در کیوان برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین و یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمین است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریباً همانند زمین در ۲۷ درجه‌است، تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین می‌باشد و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده می‌شود.
جرم سیاره زحل همانند مشتری از گاز است که بیشتر آن را هیدروژن تشکیل می‌دهد. میزان اندکی هلیوم و متان در رده‌های بعدی گازهای تشکیل‌دهندهٔ سیاره قرار دارند.
در آسمان شب زمین، زحل به دلیل اندازه بزرگ، دارای جوی درخشان است. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.
به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطب‌های آن نوعی حالت پخی مشاهده می‌شود که سیاره را از شکل کرهٔ کامل دور می‌کند. زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد.

اورانوس یکی از سیارات هشت گانه منظومه شمسی که از لحاظ بعد فاصله اش نسبت به خورشید در ردیف هفتم پس از زحل قرار گرفته‌است فاصله متوسط این سیاره تا خورشید۲٬۸۶۹٬۶۰۰٬۰۰۰ کیلومتر و۶۳ بار از کره زمین بزرگ‌تر است.اورانوس ۲۷ ماه طبیعی دارد.این سیاره با چشم غیرمسلح دیده می‌شود.
نپتون آخرین سیارهٔ منظومه شمسی است. این نام به عنوان خدای دریا و همزاد اورانوس نامگذاری شده است.
کشف این سیاره در بین سال‌های ۱۷۹۰ تا ۱۸۴۰ بر اثر اختلالاتی که در مدار اورانوس مشاهده شد، انجام گردید.

در پی یافتن سیاره نپتون در ۱۸۴۶ یک اندیشه چیره وجود داشت که شاید سیاره‌های دورتر از نپتون، (به انگلیسی: Planets beyond Neptune)‏ وجود داشته باشد.
جستجوی در نیمه سده نوزدهم میلادی برای آن آغاز گشت ولی با جستجوهای پرسیوال لوول در آغاز قرن بیستم به اوج رسید.
لوول سیاره ایکس (Planet X) را برای توضیح اختلال‌هایی در مدار نپتون، به ویزه اورانوس و نپتون که گمان می‌شد جاذبه یک سیاره بزرگ ناپیدا باعث آن است، به کار برد.
کشف پلوتو از سوی کلاید تامبا در ۱۹۳۰ گویا فرضیه لوول را تایید نموده و پلوتو تا سال ۲۰۰۶ به عنوان نهمین سیاره در نظر گرفته شد.
در ۱۹۷۸ کشف گردید که پلوتو کوچکتر از آن است که بتواند غول گازی را تحت تاثیر قرار دهد. که نتیجه این اندیشه جستجو برای یک سیاره دهم بود.

دمای هوا در عطارد کوچک می تواند به 800 درجه فارنهایت برسد و در زهره نیز دما به حدی است که سرب را به حالت مذاب در می آورد.

به سیاره سرخ می رویم تا از نزدیک کوه های آتشفشانی و دره های عظیم آن را دیده و از جاذبه کم محیط آن که به شما امکان پرش های طولانی را می دهد لذت ببرید. تنها مشکل؟ نبود هوای مناسب برای تنفس