“روی آلبرت دمیو” در سال ۱۹۴۲ در “بروکلین” نیویورک متولد شد. زمانی که “روی” به سن شروع به کار رسید، به عنوان پیک در سوپرمارکت محله مشغول به کار شد و قرض دادن پول به دوستانش را با هدف دریافت بهره آغاز کرد. “دمیو” پس از پایان دوران دبیرستان، به هرکسی که نیاز داشت، وام می‌داد و پول خوبی هم از این راه به دست می‌آورد. “روی دمیو” پس از سال ۱۹۶۵، کار قانونی را برای همیشه کنار گذاشت. تجارت پرداخت وام او رشد سکرد و مورد توجه یکی از اعضای گروه تبهکار “گامبینو” به نام “نینو گگی” قرار گرفت. “گگی” هم “دمیو” را به عنوان یک شریک، وارد خانواده کرد.

بررسی زندگینامه‌ی “نیکی اسکارفو” نشان می‌دهد که او یکی از خشن‌ترین روسای مافیای آمریکا در نیم قرن گذشته بوده است. بررسی‌ها شامل پیشرفت سریع “اسکارفو” در گروه‌های مافیائی فیلادلفیا، در قالب یک سرباز، مشاور و در نهایت رسیدن او به مقام ریاست است. علاوه بر این به جنایت‌های بی‌رحمانه‌ی “اسکارفو” و سبک مدیریتی قدرت طلبانه‌ی او هم اشاره می‌شود. آشفتگی ذهنی، انعطاف ناپذیری و خیانت، در نهایت به نابودی “اسکارفو” منجر شد.
 

“مردر اینکورپوریشن” نام یک گروه بی‌رحم تبهکار است که طی دهه‌ی ۳۰، دشمنان مافیا را از سر راه برمی‌داشت. رهبران مافیا با تشکیل گروهی به نام “سندیکا” نقش “قاضی و هیات منصفه” را ایفا می‌کردند و “مردر اینکورپوریشن” هم نقش “اعدام کننده” را داشت. اعضای این گروه به عنوان بازوی اجرائی “سندیکا”، حدود هزار نفر را در سرتاسر کشور کشتند. اما در اثر تلاش‌های چند تن از مبارزین سرسخت بزهکاری مثل معاون دادستان منطقه‌ی “بروکلین”، “برتن تورکوس” و دادستان کل ایالات متحده، “توماس “دووی”، “مردر اینکورپوریشن” نابود شد و دوران وحشتناک حکمرانیش به پایان رسید.

“ویرجینیا هیل”، “آرلین بریکمن” و “کارن هیل” در زمره‌ی بانوان گروه‌های مافیائی بودند: خانم‌هائی دارای ظاهری فریبنده و ارتباطات کافی برای از میان برداشتن هرکسی که سد راهشان می‌شد.

“جیمز ویتنی بولگر” یکی از بدنام‌ترین گانگسترهای “بوستون” است که به مدت بیش از ۲۰ سال، بر دنیای زیرزمینی این شهر حکمرانی می‌کرد. یکی از عوامل قدرت گرفتن او به عنوان عضوی از گروه ایرلندی – آمریکائی جنوب بوستون موسوم به “وینتر هیل”، رابطه‌ی عالیش با “اف. بی. آی” بود. “بولگر” در برابر مصونیت، گروه‌های رقیب را لو می‌داد. این مساله به مامورین دولتی برای دستگیری بزهکاران کمک می‌کرد، اما در عین حال عاملی برای افزایش قدرت “بولگر” هم بود. عملیات موسوم به “معامله با شیطان” اف. بی. آی، در سال ۱۹۹۵ و با افشای کامل وجود چنین ارتباطاتی که منجر به محکومیت یکی از مامورین “اف. بی. آی” هم شد، به پایان رسید. با این وجود، “ویتنی بولگر” باز هم راهی برای فرار پیدا کرد و هنوز هم فراری به شمار می‌آید.

“کارلوس مارسلو” در در محیط مرموز اوائل قرن بیستم “نیو اورلئان” رشد کرد و برای مدتی در حدود چهار دهه، یکی از روسای مافیای شهر بود. “کارلوس” گرچه کار خود را به آرامی شروع کرد، اما در ۲۶ سالگی به مافیا پیوست و با توجه به موفقیت در راه اندازی مراکز غیرقانونی قمار و استعداد عالیش در پرداخت رشوه‌های موثر به مقامات، به سرعت پله‌های ترقی سازمانی را طی کرد. “مارسلو” در سال ۱۹۴۷ و در “نیو اورلئان”، منطقه‌ای که توسط دولت آمریکا با قدرت طلبی، فساد و دشمنی شناخته می‌شد، ریاست طولانی مدت خود را بر مافیا آغاز کرد. او در اوج کارش، به عنوان قدرتمندترین رئیس مافیا در کشور شناخته می‌شد. کنگره حتی طی دوره‌ای، به “مارسلو” جهت شرکت در توطئه‌ای برای قتل رئیس جمهور آمریکا مشکوک بود.

“آنتونی اسپیلوترو” از یکی از سربازان یک گروه بزهکار شیکاگو موسوم به “دی آتفیت”، به یکی از نقش‌آفرینان رده بالای سازمان تبدیل شد و پیش از دچار شدن به سرنوشتی ناخوشایند، مسئولیت نظارت بر منافع این گروه مافیائی را در لاس وگاس برعهده گرفت