مسابقه نهایی ۲۴ ساعته

رولکس ۲۴ در دیتنا یکی‌ از طولانی‌ ترین، سخت‌ترین و پرطرفدار‌ترین مسابقه ماشین سواری‌ دنیاست، که آدم و ماشین رو به مدت ۲۴ ساعت با رقابت بدون توقف به مرز می‌رسونه. ۴۸ اتومبیل، در کنار هم مسابقه میدهند، روز و شب، با رسیدن به سرعت ۲۰۰ مایل در ساعت، و بعد از ۲۴ ساعت و ۲۵۰۰ مایل فقط با ۴ ثانیه، ۴ اتومبیل جلویی در گروه نهایی به خط پایانی میرسند. چگونه قادر به انجام آن هستند؟ به دنبال مهندسان و راننده‌های تیم متحده اوتو اسپرت در پشت صحنه می‌رویم. درسته که اونها اولین باری هست که در مسابقه رولکس ۲۴ شرکت میکنند، ولی‌ راننده‌های فرمولا ۱ ‌مثل مارتین براندل و زک براون و مارک پترسن راننده‌های با تجربه آمریکای هستند که قبلا با تجربه مسابقه ۲۴ ساعته مواجه شدند. ما آنها رو از ابتدای مسابقه که در رده ۹ قرار داشتند تا زمانی‌ که به رده راننده‌های رده اول میرسند دنبال می‌کنیم.
 
با وجود اونکه آنها به دلیل ترکیدن تایر و تعمیرات ضروری در ایستگاه‌های تعمیراتی در صدر یازدهم قرار گرفتند، بعدها تونستند که سرعت خودشون رو در شب زیاد کنند و از حریفهای خودشون جلو بزنند. در حالی‌ که آنها دوباره به دلیل برخورد با تکه‌های شکسته اتومبیلهای تصادفی‌ دیگه مجبور شدند که دوباره برای تعمیر الزامی در محل تعمیراتی وقت بگذرونند. در آخر و ۲۴ ساعت بعد از شروع مسابقه و ورود به پیچ آخری ۷۲۱، آنها یکی‌ از ۴ راننده‌هایی‌ بودند که با فاصله کمتر از ۴ ثانیه از همدیگه و همه با شانس پیروزی بودند.
 
 
رام یا عرق نیشکر کارائیب
 
رام، نوشیدنی‌ مورد علاقه دزدان دریایی کارائیب و سازندگان کوکتله و بیشتر از ۴۰۰ ساله که ساخته می‌شه. اما رام امروزی خیلی‌ با مایع مست کننده گرم، جهنمی و وحشتناکی‌ مثل کید و مورگان و بلک برول متفاوته. یک محصول از تصفیه شکر که تخمیر و سپس مقطر می‌شه به بیش از ۹۵% الکل ، مایع روشنی که از محل تقطیر میاد و تقریبا غیر قابل نوشیدنه. عطر و طعم عجیب و قریب رام از بشکه بلوطی میاد که رام برای ۱۵ سال در اون برای کهنه شدن می‌مونه، این راز توسط ملوانان اولیه کشف شد که متوجه شدند که رام هر چقدر طولانی‌ تر در بشکه نگهداری بشه مزه ‌اش بهتره، و اون فقط بخاطر اون نبود که بیشتر مست شون میکرد. در کارخانه یا محل تقطیر ترینیداد در انگستوا بیش از ۸۰ هزار بشکه از رام در انبارهای بزرگ کهنه میشند و تولید آنها بیشتر از ۷ میلیون بطری در ساله.