در سپتامبر ۱۸۵۷ مسافران کاروان فنچر که از آرکانزاس به جنوب کالیفرنیا از جاده قدیم اسپانیایی می‌رفتند، در منطقه‌ای آرام و زیبا بر بالای کوههای جنوب غرب سرزمین یوتا و در ناحیه گریت بسین توقف می‌کردند و چادر می زدنند. این گروه که متشکل از بیش از ۱۲۰ مرد و زن و کودک سفید ثروتمند می‌شود، در این منطقه توقف میکنند تا گله خود را قبل از آخرین مرحله از سفر دشوارشان در بیابان استراحت دهند
در سپیده‌دم دوشنبه هفتم سپتامبر، گروه فنچر با حمله‌ای مواجه می‌شود که ظاهرا از طرف بومیان قبیله پایوت است. پیشگامان مصمم در پشت واگنهای خود مستقر می‌شوند تا با مهاجمان مقابله کنند. به مدت پنج روز، گروه فنچر در حالی که تعداد زیادی کشته و مجروح می‌دهد، از موقعیت خود دفاع میکند و تلفات سنگینی را بر دشمن ظاهرا بومی خود وارد میکند. در نهایت در ۱۱ سپتامبر ۱۸۵۷، کاپیتان جان دی لی از شبه نظامیان محلی مورمن با پرچم سفید به سمت مدافعان مستاصل می‌رود. او به آنها قول می‌دهد اگر اسلحه‌های خود را تحویل دهند و همراه شبه نظامیان او به شهر نزدیک سدار بروند از آنها در مقابل پایوتها محافظت میکند. مهاجران در مقابل این پیشنهاد به دو گروه تقسیم می‌شوند، اما در نهایت با توجه به نبود آب، مهمات اندک و تعداد زیادی کشته و زخمی، قول لی در مورد حفاظت از آنها را می‌پذیرند.
آنها توسط لی به سه گروه تقسیم می‌شوند. کودکان و مجروحان در واگنها و زنان و مردان در پشت سر آنها به فاصله چند صد متری پیاده به راه می‌افتند و لی دستور می‌دهد. گلوله‌ای شلیک می‌شود. اتفاقی که پس از آن می‌افتد، کشتاری هولناک است که به تنهایی توسط بومیان انجام نمی‌شود، بلکه مورمنها و تعدادی از متحدان پایوت آنها آن را موجب می‌شوند.
۱۴۰ سال بعد و در آگوست ۱۹۹۹ بالاخره سکوت می‌شکند و یک متصدی بیل مکانیکی که توسط مسئولین کلیسای مورمن برای تعمیر یک پایه در حال تخریب در محل چمنزارهای کوهستانی به کار گرفته شده است، یک گور دسته جمعی از ۲۸ قربانی را پیدا میکند. استخوانها به دانشگاه یوتا برده می‌شود و در آنجا یک مردم‌شناس قانونی به نام شانون نواک و تیم او کشفیات متحیرکننده‌ای را انجام می‌دهند. این اتفاق قبل از دستور فرماندار یوتا (از نوادگان یکی از قاتلان) مبنی بر دفن مجدد و فوری استخوانها رخ می‌دهد.
کشف دانشمند با داستان مورمنها در تناقض است. برای یک مخفی‌کاری دیگر خیلی دیر است. ارواح چمنزارهای کوهستان صحبت کرده و نکاتی جدید را در مورد وحشیگری فراموش شده بیان کرده‌اند. اکنون از طریق علم نواک و تحقیقات ویل بگلی و سالی دنتون داستان جدیدی ظاهر شده است. داستانی که مشخص میکند مردان سفید و نه بومیان، قاتلان چمنزارهای کوهستان هستند و دستور کشتار دسته جمعی عظیم در ۱۱ سپتامبر توسط بالاترین مقامات مذهبی صادر شده است.
